Als je denkt dat je er daarmee wel komt, maar juist alles uit je handen lijkt te glippen
Famara, Lanzarote - 3 juli 2023
De situatie
Minder rooskleurig dan velen op afstand denken. ‘'Danique, die jaagt tenminste haar dromen na en woont al een paar jaar op Lanzarote. De zon, het buitenleven en pure vrijheid. Lekker elke dag surfen’’. Nou, it is a little less fancy. Ik treed voor nu even in de slachtofferrol als je het niet erg vindt. Danique, 36 jaar, vrijgezel (wederom). Heeft nog geen kinderen die ze wel heel graag wil, inclusief die droomman met wie ze maatjes voor het leven is. Woont nog steeds in huurhuizen omdat ze nooit de ballen heeft gehad een huis te kopen, omdat ze eigenlijk nooit zulke grote besluiten durft te nemen. Is nu werkloos, omdat ze manager was van het bedrijf van haar ex (de reden dat ze 2,5 jaar geleden naar Lanzarote verhuisde). En zit nu dus nog daar, met het voor haar niet aanmoedigende idee terug te gaan naar Nederland maar ook geen idee te hebben waar wel. Nou, she is living the dream hoor mensen.
Living the dream
Er is natuurlijk ook de kant van het verhaal waarin ik wel verantwoordelijkheid neem voor mijn eigen daden. En dat ik echt wel trots ben op de mooie kans die mij gegeven is hier te kunnen komen wonen en het avontuur aan te gaan. Want avontuur is iets waar ik als kind altijd al van hield. En ondanks dat ik in mijn broek scheet van angst en heftige paniekaanvallen mijn leven beheerste toen ik besloot naar Lanzarote te vertrekken, ben ik wel verhuisd en heb dat avontuurlijke vlammetje weer aangewakkerd. Ik moet ook wel zeggen dat het lastig terugkrabbelen was, aangezien ik mijn baan en huis al opgezegd had en de meubels al op Marktplaats stonden.
Eenmaal hier op Lanzarote wonend ben ik mezelf toch een beetje verloren in de waan van de dag en toch ook wel in mijn relatie. Want ja, meegaan met de kansen die op mijn pad komen en mezelf nuttig maken (lees meer dan 50 uur per week de billen uit mijn broek werken) dat gaf mij een soort van gevoel van controle. Het mocht natuurlijk ook allemaal niet falen. “Ik kan dat allemaal wel’’.
Hoe nu verder
Is precies wat ik niet goed weet. Want van controle hebben is inmiddels geen sprake, behalve de realisatie dat die controle me niet heeft gebracht waar ik op hoopte: ware liefde en een paradijselijk leven op een tropisch eiland. Dus wat doe je dan? Toch proberen een vorm van schijn controle te creëren door me meer in mezelf te verdiepen. Met als doel het avontuurlijke dat ik als kind had niet te verliezen i.c.m. met een gezonde dosis verstand met de volwassene die ik inmiddels ben (voelt niet altijd zo). Ik heb het geluk dat ik al mijn hele leven graag bezig ben met persoonlijke ontwikkeling. En dat treft, want dat is nu wel nodig!
Waar ik tot nu toe al mijn woorden aan toevertrouw
Maar het is tijd dat ik niet meer de uitvlucht route via de achterdeur kan nemen tijdens mijn ontsnapping aan mijn intuïtie wanneer mijn ego het weer eens overneemt. Want mijn ego vind altijd dat alles beter kan blijven zoals het is. Kan je me alsjeblieft zeggen dat we daar allemaal vaak last van hebben? Maar goed, niet bepaald avontuurlijk dus. En dat is nou precies wat ik wel nodig heb! Dus niet meer alleen in schriftjes schrijven met de kaft ‘’Love yourself’’, maar het delen met jullie. Wie jullie zijn, weet ik niet precies. Maar daar zal ik gaande weg achterkomen. Want ook nu schreeuwt mijn ego ‘’Wie zit er nou op jouw verhaal te wachten?’’ Daar kan ik alleen achterkomen door ermee te beginnen.
Dus bij deze jat ik de slogan van Nike, JUST DO IT! Het delen van mijn vervolgstappen met jullie. En dat wat je zojuist gelezen hebt, was de eerste stap.
Comments